Bł. Dorota z Mątowów urodziła się w 1347 roku w Mątowach Wielkich koło Malborka. Była córką osadników holenderskich. Od najmłodszych lat wiodła życie pokutne. Mając sześć lat otrzymała dar ukrytych stygmatów i chciała wieść życie zakonne. W środę popielcową 6 lutego 1353 roku Dorota przystąpiła do pierwszej spowiedzi, a w Wielką Sobotę 8 kwietnia 1357 roku – do pierwszej komunii świętej. Jeden z braci Doroty został kapłanem. Rodzicie wydali ją za gdańskiego płatnerza Adalberta. Po śmierci męża udała się Kwidzyna, w którym siedzibę miał biskup pomezański, aby skorzystać z kierownictwa duchownego.  W Kwidzynie spowiednikiem Doroty został dawny dziekan wydziału teologii na uniwersytecie w Pradze Jan z Kwidzyna. O ile poprzedni spowiednicy, Radislaus i Mikołaj z Olsztyna/Pszczółek nie rozumieli potrzeb duchowych Doroty, o tyle krzyżacki dziekan kapituły szybko uznał ją za mistyczkę dużej miary, przypominającą w swojej ascezie szkoły mistyczno-ascetyczne Niderlandów. Wbrew ówczesnym obyczajom Jan z Kwidzyna zezwolił Dorocie na częstą komunię świętą.
Dorota zmarła we czwartek, 25 czerwca 1394 roku, w budynku pełniącym funkcję pustelni (rekluzorium) jako pustelnica (rekluza). Jej pogrzeb odbył się 28 czerwca 1394 roku, w wigilię Apostołów Piotra i Pawła; była to niedziela. W Niemczech jest uznawana za świętą.

obraz : https://commons.wikimedia.org/wiki/File%3ACela_bl_Doroty.jpg