Święty Piotr, a właściwie Szymon, był rybakiem i pochodził prawdopodobnie z Betsaidy, z miasteczka położonego na brzegu jeziora Genezaret. Jego ojcem był Jan a bratem Andrzej, powołany wraz z nim na apostoła. Piotr, bo takie imię nadał mu Jezus, zapowiadając jego przyszłą rolę we wspólnocie Kościoła, był traktowany w gronie uczniów Jezusa jako osoba zajmująca szczególną pozycję. W Ewangeliach wymienia się go na pierwszym miejscu wśród apostołów. Wyznając, w imieniu innych apostołów, wiarę w Boże synostwo Chrystusa, otrzymał „władzę kluczy”, a więc obietnicę, że będzie fundamentem Kościoła. Był także świadkiem szczególnych chwil w działalności Jezusa: Jego przemienienia na Górze Tabor i wskrzeszenia córki Jaira. W czasie pojmania Jezusa w Ogrodzie Oliwnym to Piotr dobył miecza i uderzył sługę arcykapłana ucinając mu ucho. Szedł za pojmanym Jezusem, aż na dziedziniec pałacu arcykapłana, gdzie dokonało się jego trzykrotne zaparcie, aby spełniła się przepowiednia samego Jezusa. Potem Piotr gorzko żałował swego kroku i po zmartwychwstaniu Jezusa, po trzykrotnym pytaniu o miłość, stanął na czele wspólnoty uczniów w Jerozolimie. Umarł śmiercią męczeńską poprzez powieszenie na krzyżu głową do dołu.
Jest on patronem papieży, piekarzy, żniwiarzy, rzeźników, szklarzy, stolarzy, szewców, zegarmistrzów, ślusarzy, kowali, ołowników, garncarzy, zdunów, murarzy, cegielników, budowniczych mostów, kamieniarzy, sieciowników, sukienników, foluszników, rybaków, sprzedawców ryb, marynarzy, żeglarzy, rozbitków morskich, pokutników, przystępujących do spowiedzi, dziewic.

Paweł z Tarsu, Paweł Apostoł, Szaweł, Saul, Szaul, heb. שאול התרסי Szaul ha-Tarsi (ur. ok. 5-10 w Tarsie w Cylicji, zm. ok. 64-67 w Rzymie) – Żyd z Tarsu, święty chrześcijański, męczennik, zwany Apostołem Narodów, choć nienależący do grona dwunastu apostołów, bezpośrednich uczniów Jezusa Chrystusa. Autor listów wchodzących w skład Nowego Testamentu. Święty ten wymieniany jest w Modlitwie Eucharystycznej Kanonu rzymskiego. Wykształcony w Jerozolimie faryzeusz; początkowo prześladowca chrześcijan. Pod wpływem wydarzenia w drodze do Damaszku około 35/36 roku, nawrócił się i przyjął chrzest. Po krótkim pobycie w Arabii rozpoczął działalność w Damaszku. Później, odwiedziwszy przełożonych gminy w Jerozolimie, wrócił do rodzinnej Cylicji. Za sprawą Barnaby pracował w Antiochii.
Odbył trzy podróże misyjne. W czasie pierwszej (ok. 45-49) odwiedził Cypr oraz środkową część Azji Mniejszej. Po powrocie wziął udział w tzw. soborze jerozolimskim, gdzie rozstrzygnięto kwestię przyjmowania przez chrześcijan pochodzenia pogańskiego przepisów Prawa mojżeszowego. W czasie drugiej podróży misyjnej (50-52) działał na terenie Azji Mniejszej, Macedonii i Grecji, a głównym terenem działalności w czasie trzeciej podróży (53-58) był Efez.Aresztowany w Jerozolimie w 58 roku, przez dwa lata przebywał w więzieniu w Cezarei. W czasie procesu jako obywatel rzymski odwołał się do cesarza. Do Rzymu wyruszył jesienią 60 roku. Po trzymiesięcznym pobycie na Malcie dotarł do stolicy Cesarstwa, gdzie przebywał w areszcie domowym do 63 roku.Później został przypuszczalnie uwolniony i kontynuował działalność misyjną w Hiszpanii, Efezie i Macedonii. Uwięziony w czasie prześladowania chrześcijan rozpętanego po pożarze Rzymu (64) został skazany na śmierć i ścięty w Rzymie zapewne w 64 lub 67 roku.
Przypisuje mu się autorstwo 13 listów wchodzących w skład Nowego Testamentu, z czego autorstwo siedmiu uchodzi za pewne, zaś pozostałych sześciu za dyskusyjne. Paweł wywarł wielki wpływ na wczesnochrześcijańską doktrynę, będąc zwolennikiem rozszerzenia misji na pogan, niezależnie od ich pochodzenia i stanu społecznego. Z tego względu nazwany został przez tradycję Apostołem Narodów (Apostołem Pogan).Podstawowym źródłem informacji o losach Pawła z Tarsu – oprócz jego Listów – są Dzieje Apostolskie.

Źródło : wikipedia.org, piotrajana.pl
Obraz : Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=15884296